Ελεύθερα ύδατα

Τρεις μαθητές λυκείου κρατάνε όμηρο τον τριαντάχρονο γιο του διευθυντή της Επιχείρησης Προστασίας Υδάτων διεκδικώντας αυτό που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι: ελεύθερη πρόσβαση στους υδάτινους πόρους. Έχουν σκοπό να τον κρατήσουν όμηρο τρεις μέρες υποβάλλοντάς τον στις συνέπειες της έλλειψης του νερού (όπως συμβαίνει με τόσους ανθρώπους ανά τον κόσμο), έτσι ώστε ο πατέρας του να ακυρώσει τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του νερού που μεθοδεύει η εταιρεία του
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: ο πατέρας μοιάζει να αδιαφορεί για την τύχη του γιου του, ενώ οι απαγωγείς, ο καθένας με τον τρόπο του, έρχονται αντιμέτωποι με τα όρια μεταξύ ακτιβισμού και ανθρωπιάς. Τα Ελεύθερα Ύδατα είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ για τους οικολογικούς προβληματισμούς τριών μαθητών λυκείου διαφορετικής ταξικής καταγωγής σχετικά με τη νομή και τη διαχείριση του νερού που έρχεται να διευρύνει τα όρια του πολιτικού θεάτρου στο οποίο κινείται ο συγγραφέας. Γνωστός για την οξύτητα της γραφής του και την κοινωνική θεματολογία θεατρικών όπως η Αόρατη Όλγα, τα Αξύριστα πηγούνια και τα Μάτια Τέσσερα, ο Γιάννης Τσίρος γράφει για τους εφήβους ένα έργο ριζοσπαστικό και πολιτικά ανορθόδοξο για τον επώδυνο δρόμο προς την ενηλικίωση. Τα Ελεύθερα Ύδατα πραγματεύονται ζητήματα που κυριαρχούν στη δραματουργία του όπως η δύναμη των μίντια, η κοινωνική αδικία και η παραβατικότητα μέσα από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία – αυτήν του εφηβικού κόσμου

Ο Γιάννης Τζίρος γεννήθηκε στο νομό Μεσσηνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σχέδιο και φωτογραφία κι έκανε μαθήματα μουσικής. Στο διάστημα 1991-93 παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Θεατρολογίας Αθηνών. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφική φωτογραφία, τη μουσική, το σχεδιασμό και την κατασκευή κοσμημάτων, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Από το 1990 ασχολείται με τη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων και θεατρικών έργων.Εργογραφία:"Οι τούρτες του μίσους" (ταινία μικρού μήκους), "Το φως που σβήνει" (ταινία μεγάλου μήκους, με συνεργασία συγγραφής), "Ποιος σκοτώνει τα παιδιά" (θεατρικό), "Ο μετρητής" (τηλεταινία από μεταφορά διηγήματος, με συνεργασία συγγραφής), "Αξύριστα πηγούνια" (θεατρικό), "Διονύσιος Σολωμός" (ταινία μεγάλου μήκους - μη ολοκληρωμένη παραγωγή), "Οι άντρες δεν κλαίνε" (ταινία μικρού μήκους), "Ηφαίστειο" (ταινία μικρού μήκους), "Press" (θεατρικό), "Το βουνό μπροστά" (ταινία μεγάλου μήκους), "Τα μάτια τέσσερα" (θεατρικό), "Άπνοια" (ταινία μεγάλου μήκους), "Αόρατη Όλγα" (θεατρικό - ανάθεση Εθνικού θεάτρου), "Κανόνια και τρομπέτες" (θεατρικό -σε διαδικασία παραγωγής), "Ελεύθερα ύδατα" (θεατρικό για εφήβους - παραγωγή Ιδρύματος Γραμμάτων και Τεχνών).Διακρίσεις:Η ταινία "Το φως που σβήνει" πήρε το 1ο βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Λέτσε (Ιταλίας) το 2001, το 1ο βραβείο ποιητικής ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Μόσχας (2002), το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Καΐρου (2002), και το βραβείο κοινού στο μεσογειακό φεστιβάλ Κολονίας (2002). Το θεατρικό έργο "Αξύριστα πηγούνια" πήρε το 2004 το Α΄ κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα στο θεατρικό διαγωνισμό του υπουργείου πολιτισμού. Η ταινία "Το βουνό μπροστά" πήρε το 3ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Μόσχας το 2010. Το Θεατρικό έργο "Τα Μάτια Τέσσερα", πήρε το βραβείο Δραματουργίας Κάρολος Κουν 2010. Η ταινία "Άπνοια" πήρε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2010 το βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), καθώς και το βραβείο Κοινού